Ile może kosztować pożyczka, czyli ustawa antylichwiarska

Created with Sketch.

Ile może kosztować pożyczka, czyli ustawa antylichwiarska

Przepisy wprowadzone w 2016 roku jasno określają, jakie mogą być koszty pożyczki bankowej lub chwilówki. Antylichwiarska ustawa chroni konsumentów przed bezpodstawnym naliczaniem horrendalnie wysokich odsetek, a także przed nieuczciwością wszystkich instytucji działających w sektorze finansowym. Ile maksymalnie może kosztować pożyczka w banku zgodnie z przepisami antylichwiarskimi?

Ustawa, na którą czekali konsumenci

Ustawa antylichwiarska była jedną z najbardziej wyczekiwanych przez konsumentów. Dzięki niej zwiększyła się przejrzystość kosztów pożyczek, a nieuczciwe praktyki firm pożyczkowych w dużej mierze zostały wyeliminowane. Ustawa pozytywnie wpłynęła również na praktyki stosowane przez banki.

Zgodnie z ustawą antylichwiarską, wszystkie podmioty udzielające pożyczek są zobowiązane do przestrzegania wskazanych wysokości maksymalnych kosztów spłaty zobowiązań. Oznacza to, że:

  • koszty pozaodsetkowe mogą wynosić do 25 procent kwoty pożyczki i do 30 procent za każdy rok trwania umowy (w przypadku umów krótszych niż 12 miesięcy kwota ta jest obliczana proporcjonalnie),
  • łączne koszty nie mogą przekroczyć równowartości kwoty pożyczki (np. koszty pożyczki na 2000 zł nie mogą być wyższe niż 2000 zł, a pożyczkobiorca może oddać pożyczkodawcy maksymalnie 4000 zł),
  • udzielenie kolejnej pożyczki po czasie krótszym niż 120 dni od udzielenia pierwszej pożyczki jest możliwe, jednak limit kosztów pozaodsetkowych jest liczony dla okresu od pierwszej umowy.

Pożyczki bankowe i ratalne kontra chwilówki

Po wprowadzeniu ustawy antylichwiarskiej najmniej problemów z przystosowaniem cenników miały banki i instytucje udzielające pozabankowych pożyczek ratalnych. Firmy trudniące się udzielaniem chwilówek miały więcej kłopotów, jednak i one przygotowały nowe, zgodne z prawem cenniki. Jeżeli zauważy się, że pomimo zapisów w ustawie określona instytucja nalicza koszty w sposób niedozwolony, możliwe jest zgłoszenie tego przypadku do Rzecznika Finansowego. Jest to osoba, która jest zobowiązana do zawiadamiania właściwych organów nadzoru o możliwości nadużyć w działaniu firm z sektora finansowego.